Τα λόγια αυτά πρέπει να θυμηθούμε, βαρναλγούντες χριστιανοί,
βλέποντας μέσα στο ολόλευκο φέρετρο, τόσο πρόωρα, τον κοιμηθέντα αδελφό μας Αχιλλέα.
Ανεξερεύνητες οι βουλές του Υψίστου, όταν επιτρέπει τέτοιες
βαριές ανθρώπινες δοκιμασίες, ώστε φιλόστοργοι γονείς να προπέμπουν, αντί στην
χαρά του γάμου τον λατρευτό τους γιο, να τον οδηγούν, αλλοίμονο, στον ανοικτό
τάφο και μάλιστα όταν αυτός ήταν προικισμένος με αρετές που κοσμούσαν την προσωπικότητα
του και ενθουσίαζαν τον κόσμο που τον περιέβαλαν. Γι αυτό και σήμερα ο θρήνος
και ο κοπετός που ακούγεται είναι ειλικρινής και μεγάλος.
Πεφιλημένε Αχιλλέα, έκλεισες τα μάτια σου στο ανθοβόλημα των
32 Μαίων της λεβέντικης ζωής σου. Είναι αβάσταχτος ο πόνος και η στεναχώρια που
πρέπει να σου πούμε το τελευταίο αντίο. Γιατί φεύγεις νέος έχοντας δυνατότητες
να κάνεις και να προσφέρεις πολλά ακόμη, στην κοινωνία και στους δικούς σου. Ήσουν
αξιαγάπητος από όλους ανεξαιρέτως. Ακέραιος με αγνότητα και περιέργεια μικρού
παιδιού, με αγάπη για όλους. Με τον πιο διακριτικό τρόπο κατάφερνες να βρίσκεις
λύση σε κάθε επαγγελματικό πρόβλημα. Δούλευες αθόρυβα και σεμνά προσφέροντας
ότι περισσότερο μπορούσες. Ήσουν άριστος επαγγελματίας. Η καλλιέργεια, η
ευγένεια, το ήθος σου, το χιούμορ σου ήταν βάλσαμο στις ψυχές μας. Η
αξιοπρέπειά σου η επαγγελματική φάρος για τους νέους συναδέλφους σου. Σήμερα κλαίει ο ουρανός. Κλαίνε για σένα όλοι
αυτοί με τους οποίους συναναστράφηκες και τίμησες όσο ζούσες. Είναι μια λυπηρή
μέρα. Αλλά είναι η δικιά σου μέρα. Αχιλλέα θα μας λείψουν τα γεμάτα δύναμη και
αποφασιστικότητα οράματά σου για το μέλλον. Θα μας λείψει το ασταμάτητο
χαμόγελό σου, και το λαμπύρισμα των ματιών σου. Ήσουν ένα παλληκάρι φως και
αγάπη. Λάτρευες την οικογένειά σου. Οι πονεμένοι γονείς σου κλαίνε με το
ακρότατο δάκρυ του χωρισμού τους από το πολυαγαπημένο τους παιδί, αλλά
παρηγορούνται γιατί αφήνεις τους πόνους και τα βάσανα της μάταιης αυτής ζωής
για να φτάσεις εκεί στην ουράνια μακαριότητα,
¨ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός.¨
Πολύκλαυστε Αχιλλέα. Το μόνο που μπορούμε να πιστέψουμε είναι ότι με το ατύχημά σου προσγειώθηκες στη γη για να ανθίσεις στον παράδεισο. Πάρε την πτήση αγόρι μου. Πέτα ψηλά. Τώρα έχεις τα φτερά που πάντα ήθελες να ανεβαίνεις ψηλά. Πήγαινε να ξεκουραστείς και να ησυχάσεις. Πήγαινε σε εκείνη την ειρηνική κοιλάδα την οποία όλοι μια μέρα θα γνωρίσουμε. Εκεί και εμείς θα σμίξουμε μαζί σου. Μέχρι τότε η μελωδία της παρουσίας σου θα παραμείνει στις καρδιές μας για πάντα. Η ζεστασιά και η περηφάνεια της παρουσίας σου, η εντιμότητα σου θα παραμείνουν για πάντα στους γονείς και στους φίλους σου.
Με το άκουσμα της κοιμήσεως σου, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ.
κ. Θεολόγος επικοινώνησε μαζί μου, για να μεταφέρω τις συλλυπητήριες ευχές του
προς τους συντετριμμένους γονείς σου και να τους διαβεβαιώσω ότι θα προσεύχεται
υπερ αναπαύσεως της ευλογημένης ψυχής σου εν χώρα ζώντων, Ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, λύπη και
στεναγμός.¨
Ας ικετεύσουμε τον ¨Ζωής και θάνατο κυριεύοντα¨ όπως
αναπαύσει εν σκηναις δικαίων την ωραία ψυχή του, να χαρίσει βάλσαμο και
ανακούφιση παρηγοριάς στην τόσο σκληρά δοκιμασθείσα οικογένεια του, στους
γονείς και στα αδέλφια του, αλλά και να προσεύχεται υπερ αυτού για το οποίο και
εμείς όλοι ευχόμεθα να είναι ¨αιωνία η μνήμη του.¨
Καλό ταξίδι Αχιλλέα, σε περιμένει μια θέση στη γειτονιά των
Αγγέλων.
πατέρας
Ιορδάνης Θεμελίδης
