Την Κυριακή 16 Ιουνίου
2019 και ώρα 20:00 πραγματοποιήθηκε στην
Δημοτική Βιβλιοθήκη Άργους Ορεστικού
η εκδήλωση παρουσίασης της νέας ποιητικής συλλογής του Αλέξανδρου Μακρίδη.
Σε μια αίθουσα κατάμεστη από
κόσμο παρουσιάστηκε η νέα ποιητική συλλογή «Αντικλείδια» (εκδόσεις Θράκα) του Αλέξανδρου Μακρίδη.
Την εκδήλωση συντόνισε η
φιλόλογος Ελένη Τσιπλάκη και την
παρουσίασαν η Χρυσούλα Πατρώνου –
Παπατέρπου, συγγραφέας, η Σοφία
Κλειούση, φιλόλογος – συγγραφέας, η Ανδρομάχη
Κάρτζου συγγραφέας και τέλος ο καθηγητής – ποιητής Αλέξανδρος Μακρίδης.
Η συγκινησιακή φόρτιση που
αισθανθήκαμε όλοι οι παριστάμενοι στην εκδήλωση αποτέλεσε εισιτήριο για τη
μετάβασή μας σ’ έναν κόσμο μαγικό, αυτόν της ποιήσεως, και καταφέραμε με ήχους
και εικόνες να ξεκλειδώσουμε κώδικες απροσπέλαστους μέχρι τότε σε εμάς.
Η Ανδρομάχη Κάρτζου ευχαρίστησε τον Αλέξανδρο για την πρόταση που της
έκανε να παρουσιάσει την ποιητική του συλλογή και μίλησε για τα συναισθήματα
που της δημιούργησαν τα ποιήματά του.
Ένα κομμάτι της ομιλίας της:
“Η ποίηση είναι η μουσική της ψυχής και προ πάντων ψυχών μεγάλων και
αισθαντικών” είχε πει ο Βολταίρος και διαβάζοντας ποιήματα του Αλέξανδρου
κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε με αυτό. Κάθε ποίημα του είναι κατάθεση της ψυχής,
με νόημα βαθύ που καταλαβαίνει κανείς πρώτα με την καρδιά και ύστερα με το νου.
Θάρρος, γοητεία, συγκίνηση, ομορφιά, αγάπη, έρωτα… όλα αυτά είναι κρυμμένα
ανάμεσα στους στίχους, που χαράζονται μέσα σου διαβάζοντάς τους.
Οτιδήποτε και να πω είναι λίγο μπροστά σε όσα αισθανόμουν διαβάζοντας
τα ποιήματα. Θα σας παρουσιάσω, λοιπόν, μόνο μερικά από τα δυνατά συναισθήματα
και σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν, αναφέροντας συγχρόνως κάποιους από τους
στίχους.
Χασάν, Αιλάν, Ζεχρά, Αλή, αθώα μάτια, φωνές τρεμάμενες, ισχνά κορμιά,
στη βάρκα των ονείρων αναποδογύρισαν τη ζωή σας. Τα μάτια σφάλισαν, οι φωνές
σίγησαν, τα κορμιά βυθίστηκαν στο Αιγαίο της ελπίδας.
Μερικοί μονάχα στίχοι από το ποίημα ‘κύματα ελπίδας’, που όμως είμαι
σίγουρη πως σε όλους μέσα σε αυτή την αίθουσα μας δημιουργούν τις ίδιες
πονεμένες εικόνες.
Χασάν, Αιλάν, Ζεχρά, Αλή… ονόματα που σε όσους έχουν αναγκάσει τη φυγή
τους από την πατρίδα τους και όσους δεν τους άγγιξαν αρκετά ώστε να βοηθήσουν
μοιάζουν ξενικά. Στην πραγματικότητα όμως είναι μονάχα ονόματα παιδιών. Είναι
παιδιά. Άνθρωποι. Άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια
σε αυτό που συμβαίνει. Και τα ποιήματα του Αλέξανδρου σε κάνουν πραγματικά να
αισθανθείς την πικρότητα του κόσμου μας, ενώ αναρωτιέσαι ‘γιατί’ και καθώς
αναρωτιέσαι γιατί, στο μυαλό σου στροβιλίζει η θέληση για αλλαγή.
Είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από χρώμα, θρησκεία, προέλευση, εξωτερική
εμφάνιση και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας διχάσει. Αυτό γιατί είμαστε κάτι πολύ
περισσότερο από τον διχασμό. Αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά
που μας χωρίζουν. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι που να μας χωρίζει,
γιατί όλα τα δημιουργούμε εμείς. Είμαστε άνθρωποι και πρέπει να θυμηθούμε την
έννοια της λέξης «ανθρωπιά» και τι σημαίνει πραγματικά το να είσαι άνθρωπος.
Μέσα από τα ποιήματα του Αλέξανδρου εγώ το αισθάνθηκα. Την δύναμη της
καλοσύνης και τη δύναμη της ψυχής. Που είναι οτιδήποτε χρειάζεται κάποιος για
να καταφέρει από την πιο μικρή μέχρι και την μεγαλύτερη αλλαγή προς το
καλύτερο. Ήρθε η ώρα λοιπόν σιγά σιγά να αρχίσουμε να σπάμε τις σιωπές… να
αρχίζουμε να φωνάζουμε για έναν πιο όμορφο κόσμο.
Στο τέλος της εκδήλωσης ο ποιητής
ευχαρίστησε όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η ποιητική συλλογή «Αντικλείδια» και
όσους τον τίμησαν με την παρουσία τους, τους παρουσιαστές του βιβλίου του και
τέλος, συνομίλησε με το κοινό και υπέγραψε αντίτυπα του νέου του βιβλίου.
